دروشة
كفر الكلام بالشعر والشعرا وبالكتاب قفل الكلام الباب على صباعى لا أنا عارف أفتح للمدى وأرمح ولا حاسس ان الشعر دا بتاعى ......................... درويش أنا وبقالى كام مليون سنة بسعى بلضم ضفاير حلمى فى الحواديت وبشيل وأحط فى أرضك الواسعة وببوس عيونك ويا كل نهار وبحن لك وأنا شايل القصعة .................... ضحكت آلاء بنتى وضحكت أنا وأنتى فى نص الليل ضحكة آلاء تشبه لميت قنديل .......................... ((هنا القاهرة )) (( هنا القاهرة)) فى نفسى انى أجيلك وخايف قوى لأقابل فى حضنك ولاد الـمرة ................................ قلبك بيشبهنى نبضك بيشبهنى روحك شبه روحى فى شيل الهم أنا وأنتى حبة دم فى زكيبة يا معلمانى ازاى أحب النور ومحسسانى تمللى بالخيبة ........................ زيك مانيش لاقى ف أراضى الله عيون سودا مولد يا ست الكل وبعودة مولد وعقبال ميت سنة قدام وتمام تماااااام كل اللى فيكى صبح تمام واحنا اللى ردينا لوره مستنظرانى ازاى وليه مستنظرة ؟ ما خلاص ما عدتش بحلمك خالص ولا عاد فى نفسى يا غالية غير حتة لمونة معصفرة ......................... طراطير ونبوت الغفير والناس كتير جوا الميد
تعليقات