غناوى الدرويش

لملم جميع أوراقك المتبعتره قلبك ما عادش يؤُمّنا فى المندره ولا عاد هيرسم للعيال الشقيانين فرحة ورود الصبر وسط القاهره لملم جميع أوراقك المتبعتره ف أرض الميدان واضحك فى وش الموت وفوت شاهد عيان الموت جبان لملم جميع أوراقك المتبعتره لكن مالمش وردك السهران فى أحضان الغيطان ولا ضحكتك على زهرة البستان ولا بصمة الدم اللى ع القضبان ولا قسوة الحلم اللى بيحاول يكسر جموح الشهوه فى السلطان ولا شعرك المفروض على السجان وع السيّد الموت جبان والقلب متقيّد والشعر بيعيّد على الصايمين وش السما بيضحك لسحنة مين؟ وش السما بيضحك على طلوعك واللا السما بتضحك على الغايبين؟ الموت جبان وملايكتك واقفين شايلين ضلوعك من إيدين الناس وموضيينك من دموع حطين وأنت اللى طالع حاضن الأوجاع ومتبّت الروح بين خلايا الطين الموت جبان وملايكتك مستنيين بالورد ما انت اللى قادر ترسم النجمات وانت اللى قادر تترسم ع الأرض وانت اللى قادر تحضن السماوات وانت اللى قادر ع الوجع والبرد وانت اللى قادر تصبح الفرض اللى فى قلوب العيال وانت اللى قادر تتبدر وسط المحال تطرح على شطوط الكنال فدان فرح قول كلمتك وملايكتك مستنياك بالورد والحُور بالطُرح